Burgelijke inhuldiging van de nieuwe
Orthodoxe kerk te Brugge 4 juni 2008
Op woensdag 4 juni 2008 werd de orthodoxe kerk van de HH. Konstantijn en Helena, Ezelstraat 85 te Brugge, officieel ingehuldigd onder het voorzitterschap van Bisschop Athenagoras van Sinope, vertegenwoordiger van Zijne Eminentie Metropoliet Panteleimon van België en dhr. Paul Breyne, Gouverneur van de Provincie West-Vlaanderen.
Dit gebeurde enkele dagen nadat de nieuwe kerk kerkelijk werd ingewijd door Metropoliet Panteleimon van België (op 24 mei j.l.).
Deze officiële inhuldiging bestond uit een academische zitting in aanwezigheid van heel wat personaliteiten en vrienden van de orthodoxe parochie, w.o. de heren Gunter Pertry en Dirk De Fauw (leden van de Bestendige Deputatie van de Provincie West-Vlaanderen), dhr. Boudewijn Laloo, schepen en afgevaardigde van het College van Burgemeester en Schepenen van de Stad Brugge, Albert Raes, ereconsul van Marokko en Frank Deceuninck, ereconsul van het G.-H. Luxemburg, en vele anderen.
De academische zitting ving aan met een verwelkomingswoord en een toelichting over de historiek van de parochie door Bisschop Athenagoras van Sinope, hulpbisschop van het Aartsbisdom van België.
Tussen de toespraken die daar op volgden, zong het parochiekoor o.l.v. Carlo Snauwaert enkele liturgische gezangen. Onder de gezangen was er ook de heel oude hymne ‘Fos Hilaron’ (Grieks voor ‘Vriendelijk licht’) voorgezongen volgens de Byzantijnse melodie door Bisschop Athenagoras.
Name ook het woord: dhr. Paul Breyne, Gouverneur van West-Vlaanderen. Hij feliciteerde de parochie met haar nieuwe kerk en sprak ook enkele woorden van dank uit voor de mooie brief en woorden die hij ontving, van Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos bij de kerkwijding.
Nadien volgden er korte toespraken gehouden door dhr. Gunter Pertry, gedeputeerde van de Provincie-West-Vlaanderen en Schepen Boudewijn Laloo die er het woord nam in naam van het College van Burgemeester en Schepenen van de Stad Brugge . De toespraken waar één voor één inhoudelijk veelbetekend en woorden van lof gericht aan de orthodoxe parochie van Brugge
Tenslotte gaf Priester Bernard Peckstadt enige uitleg over de inrichting van de nieuwe kerk en richtte een woord van dank aan de belangrijkste medewerkers van dit project.
Een gedenkplaat werd onthuld door Gouverneur Paul Breyne, samen met de andere genodigden.
Nadien volgde een feestelijke receptie in het pand van het Klooster van de Paters Karmelieten, aangeboden door de orthodoxe parochie van Brugge.
Het werd een gezellige avond van ontmoeting en kennismaking met vele mensen.
TOESPRAAK BISSCHOP ATHENAGORAS VAN SINOPE
BIJ DE INHULDIGING VAN DE KERK KONSTANTIJN & HELENA
BRUGGE – 4 juni 2008
Waarde Heer Gouverneur,
Geachte Heren Gedeputeerden,
Geachte Heer Schepen Laloo, afgevaardigde van het College van Burgemeester en Schepenen van de Stad Brugge,
Geachte Heer Schepen De Cuyper,
Geachte Heer Voorzitter van het OCMW,
Geachte Provincie- en Gemeenteraadsleden,
Geachte heren ere-consuls,
Goede vrienden hier aanwezig,
Het is me een waar genoegen u te verwelkomen op deze academische zitting ter gelegenheid van de burgerlijke inhuldiging van deze kerk.
Allereerst heb ik de opdracht Zijne Eminentie Metropoliet Panteleimon, officieel vertegenwoordiger van het geheel van de Orthodoxe Kerk in België, te verontschuldigen. Hij zou hier vanavond in ons midden geweest zijn, ware het niet dat op het laatste moment de Oecumenische Patriarch Bartholomeos hem gevraagd heeft hem te vertegenwoordigen in het Europees Parlement bij een ontvangst van een officiële delegatie van orthodoxe christenen en moslims uit Noord-Griekenland.
De Metropoliet was hier wel voor de religieuze inzegening van deze kerk, op zaterdag 24 mei j.l. Het ging a.h.w. om het plaatsen van relikwieën in de zuil waarop het altaarblad steunt. Deze traditie is gesteund op het historische feit dat na de tijd van de catacomben kerken werden gebouwd op de graven van martelaren.
Vanavond zijn we samengekomen voor de plechtige inhuldiging van deze volledig gerestaureerde historische kapel, die voortaan de orthodoxe kerk is van onze mooie stad Brugge. Dit doen we aan de hand van enkele korte toespraken gehouden door diverse personaliteiten hier aanwezig, met daartussen enkele liturgische gezangen opgeluisterd door het parochiekoor o.l.v. Carlo Snauwaert.
Maar eerst zou ik het nog even willen hebben over de historiek en het karakter van deze parochie. Begin de jaren negentig was het mijn broer, Vader Bernard, en mezelf duidelijk dat de orthodoxe christenen van Brugge en omstreken niet langer zonder parochie konden blijven. Vader Bernard was zich – sinds zijn huwelijk – in de streek komen vestigen. Ikzelf studeerde toen theologie aan de Universiteit van Thessaloniki. Met de zegen van onze Metropoliet en na contacten met de enkele orthodoxe christenen die hier verbleven, werd onze droom werkelijkheid in mei 1995.
We zijn begonnen met maandelijkse liturgische vieringen in deze kapel, die toen fungeerde als Oecumenische Kapel. Enkele maanden later werd het liturgisch ritme opgedreven. Heel snel zagen we de nood in voor een eigen kapel.
Onze aandacht ging uit naar het leegstaand aanpalend gebouw, het Passantenhuis, ook wel de voormalige Conciergerie van de Sint Jooskapel genoemd. We gingen een akkoord aan met de verantwoordelijken van het OCMW en we zouden zelf instaan voor de restauratie van het pand, wat ook gebeurd is. In april 1996 zijn we met een groep parochianen begonnen met de restauratiewerken. Wekelijks of tweewekelijks werden werkdagen ingericht, we haalden muren neer, vulden containers, legden prachtige eiken plafonds bloot enz. Nadien werd intensief gewerkt aan de inrichting van het gebouw en vooral van de kleine kerkruimte. Op de bovenverdieping werd een stemmig parochiezaaltje ingericht, alsook een kantoortje voor de rector, een keuken en een bibliotheek. In 1997 zijn we gestart met de liturgische vieringen in onze kleine kapel.
Maar de parochie ontwikkelde zich wel en steeds meer kwamen orthodoxe christenen regelmatig naar de diensten, zodat het kleine kerkje gauw te klein werd. Ondertussen was het duidelijk dat deze kapel, als Oecumenische Kapel, quasi niet gebruikt werd, zodat we in een oprecht gesprek met de verantwoordelijken van de vzw Oecumene Brugge besloten hebben een ruil van de kapellen te doen. Het resultaat is wat u ziet. Vader Bernard zal straks enige uitleg verschaffen over de inrichting ervan.
Wat ik wel nog kwijt wil is dat wij van bij het begin heel sterk het panorthodox karakter van deze Parochie hebben willen beklemtonen; dat het nl. een parochie is van en voor alle orthodoxe gelovigen van de streek, ongeacht hun afkomst en taal. Vandaar dat men in de celebraties naast het overwegend gebruik van de lokale taal ook wat de talen van de traditionele orthodoxe landen zou aanwenden, naargelang de noden. We hebben dus heel bewust een steentje willen bijdragen tot de integratie van de orthodoxe christenen van deze regio, want samen vormen zij één enkele parochiale gemeenschap. We kunnen dus niet spreken van een Griekse, Russische, of Roemeense orthodoxe parochie, maar kortom een Orthodoxe Parochie. De uniciteit van deze parochie vraagt van allen een zekere inspanning tot integratie, maar is voor éénieder een onschatbare rijkdom. Alle aandacht gaat hier uit naar het wezenlijke van het ecclesiale-zijn: en dit is de liturgische dimensie. De orthodoxe liturgische traditie is echter geen vorm van vlucht uit de realiteit of van de maatschappij, maar poogt precies de gelovige te verheffen boven het wereldse levensritme waarin hij dagelijks gedompeld is.
In 2001 is vanuit deze parochie een kleine gemeenschap ontstaan in Oostende, met een eigen kapel gelegen aan het stadspark, en bediend door Vader Bernard.
In beide gemeenschappen staan de Liturgie en de sacramenten centraal. Maar er wordt er ook gewerkt op catechetisch vlak, er is een pastoraal en sociaal dienstbetoon, en er wordt actief meegewerkt aan het ideaal van de éénheid van de christenen, aan de Oecumene en de dialoog met andersdenkenden. We willen dus geenszins een getto vormen in de bredere samenleving waartoe we behoren. Ik dank u!
TOESPRAAK VAN DE HEER PAUL BREYNE
GOUVERNEUR VAN DE PROVINCIE WEST-VLAANDEREN
BIJ DE INHULDIGING VAN DE KERK
H.H. KONSTANTIJN & HELENA
BRUGGE – 4 juni 2008
Excellentie Bisschop Athenagoras,
Geachte Rector Bernard,
Geachte Heren Deputées,
Dames en Heren hier aanwezig,
Anderhalve week geleden werd deze kerk plechtig gewijd. Het komt de laatste tijd niet zo vaak meer voor, dat er nieuwe kerken gewijd worden. Het is dan ook met rechtmatige trots dat de orthodoxe parochiegemeenschap van Brugge, onder het patronaatschap van de heiligen Konstantijn en Helena, vandaag haar kerkgebouw officieel presenteert. De wijding was het een ingetogen, religieus moment. Nu zet de parochie haar deuren wijd open voor de buitenwereld en ontvangt zij de overheden en de bevolking van Brugge en West-Vlaanderen. Het verheugt mij dat ik hier ook vandaag aanwezig kan zijn om deze parochie te feliciteren en haar alle heil toe te wensen.
De orthodoxe parochie van Brugge-Oostende is vrij jong: zij werd immers pas in 1995 opgericht. Maar ‘jong’ betekent ook ‘dynamisch’ en ‘gedreven’. En dat zijn precies de kenmerken van de ploeg die achter deze parochie staat: de parochiepriester, het kerkbestuur en het koor.
Deze enthousiaste ploeg beschikt nu eindelijk, na dertien jaar, over een eigen volwaardig gebedshuis dat ruim genoeg is om op comfortabele wijze de hele orthodoxe geloofsgemeenschap uit de regio Brugge te ontvangen. Heel bijzonder is, dat dit gebeurt in een gebouw dat al een lange geschiedenis als bedehuis heeft. Zoals u weet werd dit gebouw al in het midden van de vijftiende eeuw gewijd als kapel van het Sint-Joosgodshuis. In de loop van de eeuwen volgden de gebruikers en beheerders van het Sint-Joosgodshuis elkaar op, maar de religieuze functie van deze ruimte bleef vrijwel ononderbroken behouden. En vanaf nu zet de orthodoxe gemeenschap deze eeuwenlange traditie verder. Het is in feite een heel mooi symbool: hoe een historische Brugse plek met wortels tot in de middeleeuwen, in de 21ste eeuw een nieuwe ziel en een nieuwe bestemming krijgt die toch helemaal in de lijn van de geschiedenis ligt.
In een zekere zin is op deze wijze de cirkel ook gesloten. Het laat-middeleeuwse Brugge was een kosmopolitische stad, waar talrijke nationaliteiten in openheid en verdraagzaamheid samen leefden en werkten. Net zo goed zijn in de huidige orthodoxe gemeenschap talrijke nationaliteiten vertegenwoordigd: Grieken, Russen, Joegoslaven, Roemenen, Bulgaren, Georgiërs, Polen en anderen… Verenigd door hetzelfde geloof leven ook zij hier in harmonie onder elkaar en met de lokale bevolking.
De aanwezigheid van een bloeiende orthodoxe gemeenschap is een aanwinst en een culturele verrijking voor Brugge en West-Vlaanderen. Ik wens deze gemeenschap alle heil toe en druk de hoop uit dat ze zich voor héél lang thuis mag voelen in het hart van het historische Brugge.